สิ่งที่น่ากลัวที่สุดของชีวิตใครสักคนนึงคือ ไร้ซึ่งความฝัน ไร้จินตนาการ คนเหล่านี้ขาดแรงจูงใจที่จะเริ่มต้นคิดหรือทำอะไรสักอย่าง พวกเขาจะใช้ชีวิตเพียงแค่ให้ผ่านไป วันต่อวัน คืนต่อคืน วันแล้ววันเล่า คืนแล้วคืนเล่า ผ่านกาลเวลาแห่งความว่างเปล่ากับลมหายใจที่เปรียบเหมือนช่วงเวลาแห่งฤดูใบไม้ร่วง พวกเขาคือบุคคลที่มีเพียงฤดูเดียวทั้งชีวิต มนุษย์ทุกคนเกิดมามีหน้าที่เฉพาะของตนฤดูกาลแห่งธรรมชาติหมุนเปลี่ยนเพื่อขับเคลื่อนมวลชีวิตมากมายให้เรียนรู้และต่อสู้เพื่อความฝัน ความหวัง ฤดูกาลที่ธรรมชาติสร้างสรรค์ขึ้นมาเพื่อบอกกับคนเราว่าจงอย่าละเลยที่จะหาแรงบันดาลใจ มาหล่อเลี้ยงความฝันและจินตนาการ เพราะมันคือ แรงผลักดันที่จะทำให้ชีวิตคุณอยากที่จะขับเคลื่อนไปข้างหน้า
จะเกิดอะไรขึ้นหากคนเราเลือกที่จะหยุดชีวิตเพียงเพราะไม่มีความฝัน จะเกิดอะไรขึ้นถ้าหากเราเลือกที่จะเดินไปตามทางที่ถูกลากจูงไปโดยไม่มีข้อแม้ จะเกิดอะไรกับชีวิตที่เหลืออยู่ที่เฝ้าแต่คอยไขว่คว้าในสิ่งที่ไม่ใช่ของเรา จิตใจที่คิดอยู่กับความขาด ความไม่สมหวัง และกล่าวโทษโชคชะตา..ที่เกิดมาอาภัพอัพโชควาสนาและไม่เคยมีใครเหลียวแลสนใจหรือแม้แต่คนที่จริงใจและหวังดีอย่างแท้จริง....จะเกิดอะไรขึ้นหากทุกสิ่งล้วนต่างหันหลังให้ ...เหมือนดั่งคุณไร้ตัวตน ...และปล่อยให้คุณโดดเดี่ยว เดินเพียงลำพังบนเส้นทางที่เหมือนดั่งคนที่ตายไปแล้ว
คุณจะรู้สึกหวาดกลัวหรือไม่ถ้าคุณอยู่โดดเดี่ยวท่ามกลางชีวิตที่มืดมิด ดวงตาที่มองเห็นแต่มีจิตใจที่มืดบอดและจมอยู่ในความเหงาซึ่งคุณจงใจสร้างขึ้นมาเพื่อเรียกร้องความรักและความเข้าใจที่ไม่มีอยู่จริงบนโลกใบนี้อย่างที่คาดหวังไว้ตั้งแต่แรก จะเป็นอย่างไรถ้าสิ่งที่คุณคิดว่าเป็นของคุณแต่แท้จริงแล้วไม่ใช่ จะเจ็บปวดแค่ไหนที่ของรักถูกแย่งชิง จะร่ำร้องบอกใครๆ ว่าคุณไม่เหลืออะไรในชีวิตอีกแล้วอย่างนั้นหรือ? คุณรู้สึกสิ้นหวังในชีวิตอย่างนั้นหรือ? จะร้องไห้และรอให้ใครที่จากไปกลับมาอย่างนั้นหรือ?และสุดท้ายที่แม้แต่การนอนหลับก็เหมือนฝันร้ายที่คอยหลอกหลอนไม่จบสิ้นในยามที่หลับตา คืนวันธรรมดาที่คุณก้าวข้ามผ่านไปอย่างทรมาน เหมือนดั่งตกลงไปในเหวที่ลึกไม่สิ้นสุด..หากคุณคิดเช่นนี้เมื่อไหร่ที่คุณจะปีนขึ้นมาจากหุบเหวแห่งความโดดเดี่ยวได้สักที...หุบเหวร้างที่ดูดกลืนความฝันและจิตนาการของคุณจนหมดสิ้นและรอให้คุณหมดลมหายใจอย่างช้า ๆ
สังคมของเราทุกวันนี้หว่านเมล็ดพันธ์ของสตอเบอร์รี่ลงไปในจิตใจมากมายมหาศาลรอวันเติบโตให้เก็บเกี่ยว คนมากมายที่อ่อนแรงเกินกว่าจะก้าวข้ามปัญหาแม้เพียงเล็กน้อยในชีวิต หวังเพียงแค่ความสวยงามของชีวิตและความสุขสบายโดยไม่ต้องออกแรง ผลสตอเบอร์รี่ที่สวยงามและแสนบอบบาง ถูกแรงกระแทกเล็กน้อยก็บอบช้ำและเน่าเสียในเวลาอันรวดเร็ว ผลไม้ที่แสนบอบบางต้องการความถนุถนอมและเบาแรงในการหยิบจับระวังมิให้ช้ำ แต่ชีวิตจริงมีใครที่จะทนุถนอมคุณขนาดนั้นเลยหรือ ทุกความสำเร็จไม่มีทางลัด ทุกย่างก้าวของความสำเร็จมีอุปสรรคเข้ามาทดสอบ ผู้ที่ข้ามไปได้ต้องออกแรงเหน็ดเหนื่อยและทุ่มเท ลืมได้เลยกับความสำเร็จชั่วข้ามคืนเหมือนอาหารปรุงสำเร็จที่อุ่นปุ๊บกินได้ปั๊บไม่ต้องหยิบจับอะไรมากมายแค่จ่ายเงินและออกแรงในการเคี้ยวนิดหน่อยก็อร่อยสมปรารถณาแต่ได้สารอาหารที่เลี้ยงกระต่ายก็ยังไม่โต...และแล้วความผิดหวังครั้งแล้วครั้งเล่าของการมีชีวิตสำเร็จรูปก็เลยทำให้ความฝันตายจากไป และจินตนาการที่ว่างเปล่าเกินกว่าขับเคลื่อนกระทั่งชีวิตของตัวเอง
ผลิตภัณฑ์และบริการแห่งความสุขขายดีเหมือนแจกฟรี ทั้งที่มันผิดกฎหมายและทำลายอนาคต แต่มันช่วยให้มีฝัน ช่วยให้มีความหวังและความสุขแต่คงอยู่เพียงชั่วครู่จึงต้องเติมมันอยู่ตลอดเวลา แต่เมื่อใช้มัน..ความรู้สึกแสนสุขที่ตามหาก็หล่นจากฟ้าให้ลูบไล้เชยชมได้ เมื่ออยากกกกอดความฝันและเงาแห่งความสุขก็ต้องแลกมันกับอะไรก็ได้ที่ตัวเองมี นั่นคือสิ่งที่มนุษย์สายพันธ์สตอเบอร์รี่เป็นอยู่ และขยายวงกว้างเกินกว่าจะคาดคิดจนหลายคนเลือกที่จะทิ้งชีวิตเพราะทนลำบากในการหายใจไม่ไหว
ก้อนหินเมื่อคุณโยนลงไปในแม่น้ำกว้างจะเกิดวงคลื่นเพียงนิดและจางหายไป เช่นเดียวกันหากคุณต้องการวงคลื่นที่กว้างขึ้นก้อนหินก็ต้องใหญ่ขึ้นด้วยแต่ใครจะสามารถโยนก้อนหินที่มีน้ำหนักมากกว่าน้ำหนักของตัวเองได้ด้วยลำพังมือของตัวเองและเช่นเดียวกันหากคุณโยนก้อนหินลงในทะเลกว้างที่เต็มไปด้วยแรงคลื่นที่ถาโถมไม่ว่าก้อนหินจะใหญ่ขนาดไหนวงคลื่นก็ไม่มีวันเกิดขึ้น ความฝันและความหวังของคนเราเปรียบเหมือนก้อนหินก้อนนึงที่อยู่ในมือบีบมากก็เจ็บมือ กำแน่นเกินไปก็อึดอัด ปล่อยลงพื้นก็ไม่มีประโยชน์อะไร โยนลงแม่น้ำใหญ่หรือมหาสมุทรก็ไร้ผลตอบรับใด ๆ กลับมา ไม่แปลกถ้ามันเกิดบ่อยครั้งจนคนเรารับไม่ไหว..แต่ถ้าหากคุณโยนเพียงแค่ก้อนกรวดเล็ก ๆ ลงไปในแก้วน้ำวงคลื่นใหญ่ก็เกิดขี้นได้แล้วคงอยู่ได้นานและไม่เหนื่อยเลยซักนิด นี่คือเคล็ดลับในการขับเคลื่อนชีวิตของคุณ หาแก้วน้ำของคุณให้เจอแล้วโยนก้อนกรวดแห่งความฝันของคุณลงไปหยุดมองทะเลและแม่น้ำที่ใหญ่เกินกว่าจะสร้างวงคลื่นได้ด้วยกำลังของตนเองแล้วคุณจะพบกับผลลัพธ์ที่คุณเองไม่คาดฝัน และชีวิตของคุณจะเป็นยิ่งกว่าจินตนาการที่ขับเคลื่อนเองได้โดยแทบจะไม่ต้องออกแรง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น