Life ...Happy or Problem?

                                     

ถ้าเรานำปัญหา ที่ตนเองทำผิดพลาด หรือ สิ่งที่ทำให้ผิดหวัง มาเป็นบทเรียน และปรับปรุงพัฒนา เราจะไม่ล้มซ้ำแบบเดิมได้อีก....มันควรที่จะเป็นอย่างนั้นใช่หรือไม่ แต่ถ้าหากวันนึงเราล้มซ้ำแล้วซ้ำอีก ล้มแล้วลุกและเมื่อลุกก็ยังล้ม..ชีวิตจะเป็นอย่างไรต่อไป บางครั้งทุกสิ่งที่คน ๆนึงได้ตัดสินใจทำลงไปอย่างดีที่สุดแล้วก็ยังไม่ดีพอ ถึงเวลาแล้วหรือยังที่เราควรจะกลับมามองดูตนเองว่าวิธีการที่เราเลือกทำอยู่นั้น..มันคือวิธีการที่ใช่หรือเปล่า?

คนทุกคนล้วนอยากประสบความสำเร็จ มีคำคมมากมายจากผู้ที่ประสบความสำเร็จในแต่ละด้านมักบอกเป็นเสียงเดียวกันว่า หากอยากเป็นคนที่สำเร็จในสิ่งใดก็จงอยู่ใกล้ๆ คนที่สำเร็จและทำในสิ่งที่เค้าทำ มนุษย์เรามักจะเป็นในสิ่งที่ตนเองคิดและสิ่งที่แวดล้อม อยู่ หากคนที่แวดล้อมเราอยู่ไม่มีใครสักคนที่เป็นคนรวย ตัวเราก็อาจจะรวยได้ยาก

ตัวฉันเองเคยคิดมาตลอดว่าจะมีใครสักคนมั๊ย?? ที่ตั้งแต่เกิดมาทำอะไรก็ล้มเหลวทุกครั้ง ทำธุรกิจอะไรก็เจ๊ง ชีวิตรักล้มครืนไม่มีความสุข ตั้งแต่เกิดมาความรันทดต่อชีวิตวนเวียนไปมาซ้ำอยู่แต่ที่เดิม ๆ ….คุณคิดว่ามีคนเหล่านั้นมั๊ย??? และถ้าหากคุณเห็นคนเหล่านั้นคุณจะช่วยเหลือเค้าได้อย่างไร??

มนุษย์เป็นสิ่งมีชีวิตที่มีความต้องการไม่เคยสิ้นสุด เมื่อถึงเป้าหมายนึงก็ต้องการมีเป้าหมายต่อไป ได้มากขึ้น ต้องการมากขึ้น พยายามมากขึ้น สุดท้ายสิ่งที่ได้มาบางคนอาจเรียกว่า ความภาคภูมิใจ ความสำเร็จ หรือเรียกมันว่า ความทุกข์และการถูกใช้ชีวิต ….งานเป็นกิจกรรมอย่างนึงที่กินเวลาของคนเราเกือบค่อนชีวิต และมนุษญ์เงินเดือนหลายคนที่ขายแรงงานและเวลาให้กับเงินน้อยนิด....ที่เรียกว่าเงินน้อยนิดเพราะไม่ว่าจะทำงานมากมายแค่ไหน ได้เงินมามากเท่าไหร่ก็ไม่เคยพอใช้มีแต่เดือนชนเดือน

ทุกสิ่งที่เราหายใจอยู่ล้วนมีปัญหา หากเรามองเห็นว่ามันคือ ปัญหา คนเราทุกคนไม่มีใครที่ประสบความสำเร็จมาตลอดทุกเรื่อง และไม่มีใครล้มอยู่อย่างนั้นตลอดชาติ เมื่อพระเจ้าหรือโลก(ตามแต่จะเรียก) สร้างเรามาให้เราเป็นอย่างนั้น โลกไม่ได้สร้างให้เราเป็นผู้ชนะและสมหวังตลอดเวลาในทุกสิ่งที่ทำ ที่รับรู้ ความผิดหวังมักเดินเคียงคู่กับเรามาตลอดชีวิตดั่งเหรียญอีกด้านนึงตลอดมาเหมือนที่เคยเห็น เราอาจต้องยอมเรียนรู้เหมือนกับการเป็นเด็กนักเรียนที่ต้องเติบโตอยู่อย่างนั้น ใช่หรือไม่?

ทุกสิ่งไม่มีผิดหรือถูก สำหรับทุกมุมมอง ทุกการคิดและทุกการตัดสินใจ...จงยืนเมื่ออยากยืน จงเดินเมื่ออยากเดิน จองมองเมื่ออยากมอง และวิเคราะห์เรียนรู้ทุกอย่างของชีวิตดั่งเหมือนเป็นสิ่งใหม่...ทำจิตใจให้พร้อมเรียนรู้เหมือนเด็กน้อยเพราะในทุกสถาณการณ์ของชีวิต น้ำเต็มแก้ว เราก็ต้องเปลี่ยนแก้วใหม่ ภาชนะใหม่อยู่เสมอ...ทุกย่างต้องมีการจัดระเบียบบ้างเพื่อให้สวยงามและผลของการจัดระเบียบย่อมเจ็บปวดเพราะเราไม่คุ้นเคย...ฝึกสักเล็กน้อย..คุณจะได้ในสิ่งที่ล้ำค้าอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ในชีวิต